به گزارش گلستان ما به نقل از مهر، مونا محمد قاسمی: فارسیان، روستایی محصورشده در دل کوه با خانه‌های پلکانی، پنجره‌هایی به رنگ آبی تیره و گلدان‌های شمعدانی که معصومانه پشت پنجره بر لب طاقچه انتظار جا خوش کرده‌اند و عطر صفا و صمیمیت کوچه‌پس‌کوچه‌های پرشیب آن را دو برابر می‌کنند.

سخن از «فارسیان» روستای دلربای گلستان است، می‌گویم دلربا چراکه نمی‌دانم در پس این خانه‌های ساده روستایی چه جاذبه‌ای نهفته است که ازهر کوچه و پس‌کوچه‌ای که عبور می‌کنی دوست داری به عقب برگردی و نظاره‌گر زیبایی پشت سرت باشی تا مبادا از یاد نگاهت برود آنچه را که با حافظه چشمانت ضبط می‌کنی و با عمق وجودت لمس می‌کنی.

روستای فارسیان در شهرستان آزادشهر قرار دارد، این روستا در کوهستانی پوشیده از جنگل که با درختان سرسبز بلوط و افرا چهره منطقه را دیدنی کرده است، قرار دارد. روستای فارسیان تحت تأثیر اقلیم کوهستانی، زمستان‌های سرد و تابستان‌های معتدل دارد. 

به روستای فارسیان که برسید در ورودی روستا سر دری درست کرده اند که تابلوی «روستای تاریخی فارسیان» بر روی آن خودنمایی می‌کند.

مردم ساکن این روستا به زبان ترکی قشقایی صحبت می‌کنند و زیاد از پیشینه خود خبر ندارند، فقط می‌دانند نیاکانشان از استان فارس کوچ کرده و به این منطقه آمده‌اند.

اکثر مردم این روستا با غریبه‌ها بیگانگی نمی‌کنند، بلکه با دیدن مسافران در خانه‌هایشان را باز می‌گذارند تا بلکه رهگذری برای عکس گرفتن از باغچه و نمای چشم‌نواز خانه‌هایشان مهمان چنددقیقه‌ای آن‌ها شود.

چنانچه قصد دارید برای گشت و گذار در طبیعت و بافت تاریخی لبریز از حرف‌های ناگفته روستا را نظاره کنید، می‌توانید با پرداخت هزینه‌ای از لیدر محلی بهره مند شوید.

اگر می‌خواهید از تمام جاذبه‌های تاریخی و طبیعی روستای فارسیان دیدن کنید به دو روز و نیم زمان احتیاج دارید. ناگفته نماند اقامت در روستای فارسیان بین ۱۰۰ الی ۱۵۰ هزار تومان برای یک خانواده چهار نفره هزینه دارد.

اگر بخواهم برایتان از فضای بافت تاریخی روستا بگویم نخستین چیزی که می‌توانم به آن اشاره کنم «سابات» ها هستند، سابات به کوچه‌های مسقفی گفته می‌شود که قسمت بالایی آن در مالکیت شخصی و فضای زیر سقف در مالکیت عمومی قرار دارد. در فارسیان در حال حاضر ۶۳ سابات سالم دیده می‌شود.

یکی دیگر از جاذبه‌های زیبای این روستا کوچه‌های آشتی کنان این روستاست، در واقع در این روستا چندین کوچه و معابر تنگ ساخته شده تا افرادی که قهر هستند و زمانی که از این کوچه‌ها تردد می‌کنند ناچار با هم برخورد داشته باشند ناگفته نماند بافت تاریخی روستا تنها یک کوچه ماشین رو دارد و در مابقی کوچه‌ها امکان تردد خودرو وجود ندارد.

وجود «تنور» ها یکی از چیزهایی است که در فارسیان زیاد به چشم می‌خورد، در واقع در هر کوچه یک تنور وجود دارد که اهالی این کوچه در حفظ و نگه داری و استفاده از آن تنور با یکدیگر شریک هستند.

تنورها علاوه بر اینکه برای پخت نان استفاده می‌شود محلی هم برای اختلاط زنان روستاست و اگر کسی بخواهد برای پسرش زن بگیرد این خواستگاری درکنار تنور انجام می‌شود البته اهالی روستا معتقدند به همان تعداد خواستگاری‌هایی که در جوار این تنورها منجر به ازدواج می‌شود زندگی‌هایی هم از هم می پاشد.

اهالی روستای فارسیان به چهارشنبه هااعتقاد خاصی دارند و در این روز نان بیشتری پخت می‌کنند.

خانه‌های خشتی از دیگر دیدنی‌های این روستاست، قالب‌های خشتی به کار رفته در این خانه منحصر به فرد بوده و در مکان‌های دیگر استفاده‌ای نشده است، ارتفاع هر یک از این خشت‌ها ۱۰ سانتی متر و طول و عرض آن هم ۲۰ سانتی متر بوده یعنی دو برابر خشت‌هایی که در بافت تاریخی گرگان از آن بهره برده شده است.

یکی از نکاتی که در رابطه با خانه‌های این روستا چشم نواز است رنگ به کار رفته زردو سفید در این خانه هاست، در واقع آن چیزی که ما فکر می‌کنیم رنگ آمیزی به این سبک است رنگ نیست بلکه نوعی گِل با نام «شولی» و یا در گویش محلی «سوآما» است که در اعیاد مختلف و مناسبت‌ها زنان روستا به کف و دیواره‌های خانه‌های خود می مالند.

اهای روستا برای انجام کارهایشان هیچ گاه به بیرون از روستا متوسل نمی‌شوند و به هر چه احتیاج دارند از داخل روستا و ظرفیت‌های خود روستا بهره می‌برند.

بین ۴۵۰ تا ۵۰۰ خانه خشتی در این روستا وجود دارد که اکثراً دو طبقه بوده و خانه سه طبقه‌ای در این روستا به چشم نمی‌خورد. معمولاً در این خانه‌های دو طبقه، طبقه نخست در حکم انباری- دامی و یا مغازه استفاده می شده و طبقه دوم به اسکان اهالی خانه اختصاص دارد.

در این روستا مکان‌هایی هم وجود دارد که به «دخترنشین» معروف است در واقع در گذشته‌ها که آب لوله کشی در این روستا وجود نداشت دختران برای آب آوردن به چشمه می‌رفتند و به دلیل بُعد مسافت طولانی به این مکان‌ها که می‌رسیدند نشسته و خستگی در می‌کردند، البته در روستا فضاهایی هم تحت عنوان پیرنشین وجود دارد که محل تجمع افراد مسن در روستاست.

هرگاه از دیدن بافت تاریخی روستا سیر شدید می‌توانید به طبیعت اطراف فارسیان هم سرکی بکشید جایی که می‌توان شالیزارهای طبقانی را از یک سو به نظاره نشست و محو زیباییش شد و از سوی دیگر بافت تاریخی روستا و نمای کوهستانی که این روستا را محصور کرده قابل رؤیت است.

نام این مکان، تپه «قنبرآباد» در نزدیکی روستای فارسیان است که برای گردشگران یک تپه جادویی است، بر فراز این تپه از سمت جنوب شالیزارهای طبقاتی، از سمت شرق بافت تاریخی روستا و از شمال کوهستان قابل رؤیت است.

نزدیکترین جاذبه گردشگری طبیعی که در نزدیکی روستای فارسیان قرار دارد آبشار «یوخارکه دره» نام دارد که زیبایی چشم نوازی دارد، انواع میوه‌های جنگلی مانند انگور، زالزالک، انجیر سیاه و سفید و … در این منطقه رشد پیدا کرده و قابل دسترسی است. در امتداد همین آبشار یک یخچال طبیعی وجود دارد که از خود روستا با پیاده روی دو ساعت و نیمه می‌توان به این یخچال رسید. این یخچال طبیعی در هر چهار فصل سال یخ دارد و اغلب دامداران برای جداسازی کره از ماست از یخ‌های این یخچال طبیعی بهره می‌برند.

رودخانه‌ای بسیار زیبا هم از وسط روستا می‌گذرد که از ۲۵ چشمه همیشه جوشان تغذیه می‌شود، مجوعه آبشار پنج پله‌ای «کبوتر خانه» از دیگر جاذبه‌های فارسیان است. رشته کوهی در امتداد رشته کوه البرز وجود دارد به نام «علی کمری» که فضای کوهستانی آن مناسب برای صخره نوردی است.

۴۴۰ هکتار زمین‌های دیمی در ییلاق روستای فارسیان وجود دارد که در نوع خود دیدنی است، همچنین بقایای یک آتش کده در قلعه‌ای قدیمی وجود دارد، در جنگل مرکو یکی از بزرگترین «ممرز» های حال دنیا وجود دارد قطر درخت‌های این مرز بین ۸۰ تا ۹۰ سانتی متر است.

دشت اسب‌های وحشی منطقه فارسیان بعد از کشور مغولستان دومین مکانی است که از نظر وسعت مراتع در دل خود اسب‌های وحشی را جای داده است، مسیر کوهپیمایی رسیدن به این دشت حدود هفت کیلومتر بوده و با آفرود ۴۵ دقیقه زمان می‌برد.

افرادی که تصمیم دارند در اقامت گاه‌های این روستا اسکان داشته باشند می‌توانند از سوئیت های که توسط ساکنین اجاره داده می‌شود و یا مرکز بوم گردی روستا بهره ببرند، در این روستا می‌توانید برای صبحانه یک منوی کامل شامل تخم مرغ محلی، نان محلی، شیر محلی، مربا، کره و پنیر محلی همراه با دم نوش زعفران یا به لیمو را با قیمت ۱۸ هزار تومان برای یک نفر تهیه کنید، ارزان‌ترین صبحانه‌ای هم که می‌توانید در این روستا میل کنید قیمتی حدوداً هشت هزار تومان دارد.

لازم به ذکر است تمام محصولات ارائه شده در این روستا ارگانیک و از تولیدات خود روستاست. برای ناهار هم می‌توانید «قارا پلو» که غذای سنتی مردم روستاست سفارش دهید، قاراپلو غذایی شبیه به چکدرمه غذای سنتی قوم ترکمن بوده که هر پرس آن قیمتی حدوداً ۲۲ هزارتومان دارد اماباتورم این روزها قیمت آن تا ۲۵ هزارتومان هم متغیر است.

سبزی پلو، ته چین عدس، زرشک پلو و انواع غذاهای که با مرغ طبخ می‌شود و در کنارش نان «پنجه کش»، نان معروف روستا سرو می‌شود از دیگر غذاهایی است که در این روستا طبخ می‌شود و مسافران می‌توانند برای وعده ناهار خود غذایی با قیمت بین ۱۸ تا ۳۰ هزار تومان تهیه کنند. در واقع هر چه غذای چرب و چیلی تری سفارش دهید به میزان محتوا قیمت آن هم افزایش پیدا می‌کند.

برای شام هم انواع آش‌های معروف یا محلی در منو پیدا می‌شود؛ عدسی، کوکو و کتلت دیگر غذاهایی است که در صورت اقامت در این روستا می‌توانید تهیه و مصرف کنید. برای شام هم می‌توانید هزینه بین ۱۵ تا ۲۲ هزار تومان بپردازید.

اگر برای عزیزانتان قصد خرید سوغات دارید نان محلی، صنایع دستی مانند شال و چادر شب، نوعی حوله از جنس ابریشم مصنوعی، انواع خشکبار و ترشیجات چیزهایی است که می‌توانید تهیه کنید. البته فارسیان برنج خوب و با کیفیتی دارد که با آب چشمه کشت می‌شود، ولی چون دیر کاشت می‌شود دیرهم برداشت می‌شود.

در این بازار داغ جذب گردشگر خیلی از مسئولان تلاش می‌کنند فارسیان، این کهن روستای دلربای گلستان را ماسوله دوم بنامند اما بدانید که اگر فارسیان اراده کند خود نامی بزرگ در عرصه گردشگری خواهد بود.

فارسیان روستایی است که شاید با پای خودتان به آنجا بیایید اما دم دمای رفتن که شود پای دلتان یارای ترک آنجا را ندارد.

اگر می‌خواهید از فارسیان پشیمان بازنگردید دوربین عکاسی و یک جفت کفش راحتی را فراموش نکنید.

انتهاي پيام/